Het is zo menselijk te denken dat iedereen even lief is als jij. Dan nu maar even niet menselijk.

In de bovenste afbeelding ziet achteropkomend verkeer toch dat je die stilstaande auto voorbij moet. Echter zodra jij het voor anderen gaat invullen, loopt het grandioos slecht af.

Op de onderste afbeelding wacht ik netjes mijn beurt af op de politiemotor. De weg is vrij: linker spiegel en over de schouder en ik kijk de hufter recht in zijn snuit aan. Hij eerst, dan ik.